Evim gayet normal bir yurdum evi. Büyük değil, küçük de değil. Herkese bir oda düşüyor sonuç olarak. Lüx hiç değil. Ara ara tamam itiraf ediyorum sık sık değiştirmeyi düşünmüyor da değilim.
Buna rağmen kendimi içinde gayet konforlu ve rahat hissediyorum.
Genel olarak oldukça dağınık. Her yerde oyuncaklar var. Salonun hepimizin yaşam alanı olduğunun bilincinde yaşıyoruz. Bu nedenle de salonda hepimize ait bir şeyler var ama tabii daha çok oyuncaklar var. Salonumuzun ortasında bir üç tekerlekli bisiklet, bir kaydırak , bir hacıyatmaz ,bir şişme koltuk ve bunların dışında legolar ve arabalar görmeniz gayet doğal bir durum.
Düşününce evimiz aslında çocuklar için bir yaşam alanı formunda diyebiliriz. Şöyle ki;
Duru'nun odası , Arda'nın odası , salon ve bu yaz kapattığımız balkonumuz hep onların eşyaları ile dolu .
Konuyu hemen şükre bağlayalım veee tüm bunlar için binlerce ,milyonlarca şükür.
İyi ki varlar ve iyi ki evimizi dağıtacak kadar sağlıklılar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder